Dit leerde ik over heling en herstel van Gabor Maté grondlegger van Compassionate Inquiry

Ik val maar meteen met de deur in huis: Er is bij mij iets echt geland!

Iets dat ik altijd al wist en ook meenam in de gesprekken met de mensen die ik in m’n praktijk zie.

Eerder kon het tijdens een consult ook nog wel eens gaan over allerlei gebeurtenissen van de afgelopen tijd en was ik aan het zoeken naar een aanhaker om naar een diepgaander niveau te gaan.

Als ik het over diepgaander niveau heb, gaat het om het niveau waar de echte verandering plaats kan vinden.

Als je daar beweging brengt, komt er echt duurzame verandering in je gevoelens, je zelfbeeld, je wereldbeeld en je gedrag. Het geeft je vrijheid omdat je loskomt van de greep van je (grotendeels onbewuste) binnenwereld.

Stel je eens voor…hoe zou dat voor je zijn! Een innerlijk gevoel van vrijheid!

Nu kan ik rechtstreeks naar dat diepere niveau toe. Ik kan herkennen als we afdwalen en dat een halt toeroepen.

Hiervoor heb ik zelf ook een aantal overtuigingen los moeten laten.

Een van mijn overtuigingen was dat ik op de hoogte moest zijn van wat er de afgelopen tijd bij iemand speelde om diegene goed te kunnen helpen.

Een andere overtuiging was dat je iemand niet zomaar kan onderbreken in zijn verhaal.

Deze zitten diep bij mij. Van jongs af aan draag ik de overtuigingen/ gedragingen met mij mee dat ik heel secuur en precies moet zijn, niets over het hoofd mag zien. En dat je een ander leidend laat zijn en iemand onderbreken hoort daar zeker niet bij.

Hierdoor ging er soms tijdens mijn afspraken tijd verloren aan te veel oppervlakkig praten, ben ik langzamer dan anderen uitwerkingen van gespreksverslagen, schrijven van mails, inhoudelijk dingen uitzoeken etc.

Jarenlang heeft mijn innerlijke criticus me geterroriseerd over dat ik onvoldoende gedaan kreeg in de tijd die ik heb en dat ik het moeilijk vond om tot actie te komen.

Ha ja, de interne criticus heeft het goed met me voor. Dat kan ik ondertussen zien. Die gunt me rust, het behalen van doelen en vrije tijd.

Als ik een paar lagen dieper bij mezelf kijk gaan mijn patronen over: als ik niet heel precies en compleet werk lever en een andere onvoldoende ruimte geef, doe ik een ander dan tekort en als ik een ander te kort doe, wijst die me af.

Afwijzing is evolutionair gezien: buiten de groep vallen met mogelijk gevolg dat je niet kan overleven. Daarmee is het voor je zenuwstelsel een vorm van doodsangst.

Nou en dat wil ik natuurlijk absoluut niet voelen. Dan voel ik angst. Super onrustig voel ik me daarbij en ik krijg er een naar gevoel van in mijn buik en druk op mijn borst.

…….Wil ik dat niet voelen….of is er een deel van mij dat dat niet wil voelen.

Teaching nr.1: Als je voelt dat ergens kramp op zit, mag je ervan uitgaan dat er iets in jou getriggerd is dat de situatie lastig vindt. Je zou dat een deel van jou kunnen noemen.

Eerste stap is om wat ruimte te creëren tussen jou en het getriggerde deel. Door te benoemen: een deel van mij is getriggerd. Of: er is iets in mij getriggerd.

Voel je ‘m? Ik ben angstig is echt anders dan een deel van mij is angstig of iets in mij is angstig.

Het grote voordeel hiervan is dat je de mogelijkheid voor jezelf creëert om compassievol bij dat angstige deel te zijn en oordeelloos te zeggen:

Hé, angstig deel of Hé, angstig gevoel, daar ben je weer.

Vervolgens kan je met de angst in gesprek, de oorsprong onderzoeken en het geven wat het nodig heeft.

Teaching nr 2 komt uit de cursus Compassionate Inquiry van trauma expert Gabor Maté die ik momenteel aan het volgen ben. Hij geeft aan:

Healing happens when we experience the (often painful) truth of ourselves with compassion.

3 kernwoorden komen uit deze zin naar voren:

1. experience
2. truth of ourselves
3. compassion

Als ik dit uitleg met een voorbeeld kan dat er zo uitzien:

1. ervaren: ervaren gebeurt in je lijf, dus niet op intellectueel niveau.
In situaties die je lastig vindt voel je bijvoorbeeld angst, verdriet, boosheid of een naar gevoel in je buik of spanning in je lijf.

2. waarheid over onszelf
Dit gaat over wat je in het huidige moment ervaart en over onderzoeken wat er in jouw leven toe heeft geleid dat je dit zo ervaart.
Dit kan bijvoorbeeld zijn: Een deel in je is bang om afgewezen te worden en daarom doe je heel erg je best.

Vervolgens kan je onderzoeken wanneer je dat patroon voor het eerst had in je leven. Regelmatig hoor ik hierbij heel jonge leeftijden zoals 3 of 4 jaar.

3. compassie
Je bent compassievol als je rustig, nieuwsgierig, zonder oordeel, begripvol en meelevend bent t.a.v. de angst en hoe dat voelt in je lichaam en ook t.a.v. van het patroon van b.v. heel erg je best doen, eten om het niet te hoeven voelen etc.

Vervolgens kan je vanuit deze compassievolle houding vragen naar de beleving van dat deel en wat het van je nodig heeft om niet meer zo in de kramp te schieten.

Enne, om dit makkelijker te maken mag je best even vragen aan je innerlijke criticus of die zich even op afstand wil houden.

Nu terug naar waarom mijn consulten zoveel effectiever zijn geworden. Uitweidingen die vallen buiten deze 3 componenten kan ik nu makkelijk herkennen. Eigenlijk herkende ik ze altijd al, maar was ik soms zoekende hoe ze om te buigen naar waar de echte verandering plaats kan vinden. Nu hoef ik niet meer te zoeken en daarmee is het veel makkelijker om tot de kern te komen.

Wil jij echte verandering en vrijheid door samen met mij de (soms pijnlijke) waarheid met compassie te onderzoeken? Dan zie ik je graag in mijn praktijk of online!